Eşref Gidince İnsan Olur Mahluk

Yaratılanlar içerisinde  en şerefli mahlukat insandır..

"Şüphesiz biz insanı en güzel biçimde yarattık, sonra aşşağıların aşağısı yaptık." (Tin Suresi)

 

Yaratılanlar içerisinde en şerefli olan insan daha sonra aşşağıların aşağısı oluyor..

İnsanı şerefli kılan iman salih amel, iyilik, uluhiyet ve ubudiyet noktasında tam teslimiyettir..

En güzel iyilikleri yapanda insandır en iğrenç kötülükleri de işleyen insandır..

İman amelle beslenmedikçe, kötülükler kalbi karartır..

Kararan kalp ise gittikçe kalbi kaplar ve insan eşreflikten çıkartır..

Bir kaç gün önce bir haber okumuştum.

3 yaşındaki çocuğun üzerinde sigara söndürmüşler, boynunu kırıp cesedi 2 ay boyunca derin dondurucuda saklanmış.

Ve bunu yapan insan..

Elbette bu olayı yapanlara insan demek insanlıktan utanır.

Eşref gidince mahluk olmuş.

Aslında bunlara mahluk sözü iltifat sayılır.

İyiliğinde kötülüğünde kaynağı insan..

İnsanoğlu var olduğu sürece iyiliklerde kötülüklerde var olacaktır..

Dünya kurulduğundan beri kötülüklerde iyiliklerde var olagelmiştir..

Nedense kötülüklerin konuşulması daha çok alıcı bulurken, iyiliklerin dilden dile anlatılması sönük kalıyor..

Gazete, mecmua ve TV haberlerinin üçte ikisini cinayet, hırsızlık, şiddet haberleri oluşturuyor..

Kadına şiddet, yaşlıya eziyet, hayvana işkence, bakıcı tarafından bebeğe kötü muamele  vs..

Otobüste konuşuluyor, parkta anlatılıyor..

Kötülükler iştahla konuşuldukça bizde kirleniyor,  biz de o kötülüğün havasından etkileniyor biz de kötüleşiyoruz..

Sana yapılan iyiliği unutma, ama başkasına yaptığın iyiliği anlatarak başa kakma demiş atalarımız..

İyiliği yapıp denize atmak, deniz bilmese bile halık'ın bilmesini yeterli görmek, bir elin verdiğini öbür ele hissettirmemek, gerçek anlamda iyilik için iyiliğin adabındandır. O yüzden iyilik yapanların bunun reklamını yapmaktan kaçınmaları o iyiliğin zarfıdır..

Kendi yaptığımız iyilikleri değilse de şahit olduğumuz iyilikleri konuşarak  iyilik tavsiyelerine dönüştürebiliriz..

Adam devesiyle çölde giderken ileride  yüzü koyun yerde yatan  birisini görür..

Yanına yaklaştığında susuzluktan bitap ve perişan halde bulur adamı..

Hemen devesinden iner..

Adamın yanına çömelerek oturur vaziyete getirir..

Kırbasını çıkartıp önce su içirir ve sonra yüzünü yıkar..

Adam kendine gelir..

Bir müddet sonra kendine gelen adam kendisine yardım eden kişiye bir tekme vurur ve devesini aldığı gibi kaçar..

İyilik yapan kişi kaçan adamın arkasından bir kaç kez  bağırır..

Ve sesini ulaştırır..

Ve şöyle der...

Sakın bu yaptığın kötülüğü kimseye anlatma..

Adam birden durur..

Neden der...

Eğer bu yaptığın kötülüğü anlatırsan iyilik yapacak kişilere engel olursun..

Evet başkasına  kendi yaptığımız iyilikleri anlatmayalım..

Ama yapılan iyilikleri anlatarak iyilikleri çoğaltabiliriz..